درجلسه‌ی پیش در باب علم و جایگاه علم در زندگی و عمق آن صحبت کردیم و به حدیث شریف
«کسی که برای کسب علم در راهی قدم بر می دارد، خداوند او را در راه بهشت قرار می‌دهد، فرشتگان بال‌هایشان را برای او پهن می‌کنند. او را همه‌ی اهل زمین و آسمان حتی ماهیان دریا برای او طلب آمرزش می‌کنند، برتری عالم بر عابد مثل برتری نور شب ماه چهارده بر ستارگان است، عالمان وارثان پیامبرانند و مرغان آسمان برای او استغفرالله می‌گویند.» اشاره کردیم.
این تغییرات، تغییرات تشریفاتی نیست بلکه نشانگر آن‌ست که ملک و ملکوت طالب علم را مدد می‌کنند و مسیرش را هموار می‌کنند. علم در عالم ثقل ایجاد می‌کند و اصلا تمام عالم برای انسان خلق شده است، ملک و ملکوت به انسان سرویس می‌دهند.
نکته
وقتی انسان به بار بنشیند تمام هستی در حقیقت به هدف خود رسیده است و انسانی که در مسیر طلب علم قدم بر می‌دارد در مسیر به بارنشستن است. در باب اهمیت علم باید به حقیقت انسان بپردازیم و آن را بررسی کنیم.
